ای منشا دانــــایی و ای مایه هوش 
بفرست از آن که تــا سحــر خوردم دوش
بسیار نه،کم نه،آن قدر بخش که من هشیـــــــــــــــار نگردم و نمانم مدهوش
ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع رفتی و جدا از آن رخ خورشید شعــاع
هیهات که جــــان وداع تن کرد و نداد چندان مهلت که تن شتـــــــابد به وداع
فن تو و صد هــــــزار بـــــرهان کمال شغل من و یک جهــــان خیالات محال
تو منزوی مدرسه ی عـــــالی فضل من بیهده گرد راست بــــــــــــازار خیال
موضوع مطلب : 
